Sönerken küllensin Şiiri - Birkan Demirci

İsterse kimse duymasın feryadımı,
Gömsem içime bütün isyanımı.
Kendi yalnızlığımda yankılanır sesim,
Saklarım geceye derin nefesimi.

Yıldızlar bilir, ay tanır halimi,
Kimse bilmez içimdeki zalimi.
Bir çığlık, sessizliğin içinde saklı,
Beni benle vuran o hüzün haklı.

Kimseye anlatmam, kimse görmesin,
Ateşimle yanıp, sönerken küllensin.
İsterse dünya sağır, gök dilsiz olsun,
Ben kendi yarama yine kendimle dolsun.

Feryadımı duymasın ne çıkar?
Bir gün içimde güneş gibi doğar,
Sessiz kalmış tüm yaralarım,
Ve ben, susarak da hayata bağlanırım.