Kelimeler boğazımda takılıp kalıyor.
Seni düşündüğümde…
Durmadan yalnızlık dalgalarıyla boğuşuyor
Sensizliğe isyan eden kalbim.
Yenik düşüyorum dalgalara çoğu zaman
Senin yokluğunda.
İstanbul’u izliyorum.
Gözlerim kapalı,
Yokuşlardan iniyorum.
Bileklerim tokalı,
Martılar çığlık atıyor.
Kulaklarım tıkalı.
Senden uzak bu diyarlarda ağladım durdum.
Ne olur bitsin artık bu hasret güzel yurdum.
Ufukların hayalimden kaybolup gideli,
Bu çaresiz ruhumun kararır her daim şekli.
Mademki Şairim...
Yüreğimdeki tonlarca sevgiye rağmen
Kimsesizim.
Sen yine sevme beni.
Ben sevmeyi bildiğim kadar,
Ağrıyan belimi incitmemek için
Sonsuz bir cehennem...
Oldu aleme dem.
Küçük, siyah bir kutu.
Kötülüğü nerde, kuytu.
Aslını yok etmek için gelen,
Titrek bir mum alevi ışığı altında,
Gözlerim dalıyor ıraklara.
Ruhumu bedenden çıkarıp atsam da,
Yine takılıyor demir parmaklıklara.
Yalnızca hapsolan bedenim sanmışım,
Uzatsam ellerimi
Ortak olabilir misin acılarıma
Dinler misin beni
Gecenin bir vaktinde bıkmadan
Sevebilir misin korkmadan her şeye rağmen
Ortak olabilir misin acılarıma
Bu köhne ateşe düştüm düşeli,
Her gün biraz daha erimekteyim.
Bu çıkmaz sokağa girdim gireli,
Buz kaldırımlarda üşümekteyim.
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!