Soner Kadir Demiröz Şiirleri - Şair Sone ...

Seni sen olduğu için seven ben.. Beni ben yapan olduğun için seni kaybeden yine ben..
Güneş doğardı seninle duyardı kulaklarım sesini o an olurdu bu bu kul dünyanın en neşeli sefili.
Yanında yoktum ellerini tutmadı ellerim belki hissedemedin sevgimi yalanlarla doluyken etrafın gerçekleri görmeyi mi bekledin. sabır edemedik. Of! neyimiz vardı ki zaten şu 2 günlük dünyada sevgimizden başka. Onuda harcadık telaşla dün sevdiğin adam bugün düşman yarınsa beni hiç tanımican. (lan) ! Belki şimdi zor ancak anlayacaksın yalnız kalınca beni. Sana yazdıklarım gibi yanında olanların hangisi anlatabilir seni benim gibi. biliyorum sevmeyeceksin bir daha beni ama bilmiyorsun sevmeyecek seni bir daha benim gibi biri. Anı yaşıyorsun gözlerinde doğmamış güneşin ufuktaki güzelliği. kim saracak şimdi seni kim yalanlarıyla boyayacak gözlerini kim aşık olacak şimdi tenine değmeden elleriyle kim sevecek dışından önce içini.
Hiç kimse olmadı olmayacak.. yıldızlar kadar uzak olsanda güneşim yine seninleee doğacak kimse ne çektiğimi bilmeden efkârı tutmuşken mesken gideceğim bir diyara anılar kalacak ardımda giderken kimse olmasada yanımda inanıyorum dönecek kör talihim bir gün siyahtan beyaza.

Nerede başlamıştı bu savaş Nerede yenildim sana böyle. Ne zaman güçsüz kaldım bu kadar? Dönüp bakmaya korkar oldum maziye beni sevmeyen seni görürde yine yıkılırım diye. Sahi sen hiç sevdin mi beni? Hiç ağladınmı benim için? Hiç kaldınmı soğuklarda? Hiç kırıldımı parmakların duvarlarımı yıkmak için? Sen hiç gördün mü beni karanlıklarda ışımğım olduğunu bildiğin halde? Sana soruyorum küçük kadın? Sen hiç aşık oldunmu bu adama? Susma söyle daha kaybedeceğimiz ne kaldı elimizde? Ben yokum artık küçük kadın. Geride bıraktıklarım için kızma bana, pek temiz bir şey yok aslında. Benim olmayan sen ve yaşan bir ölü bırakıyorum sana. Unutma hatırla ama ben sessizlikten donarken senin bensizliğe attığın o sıcak kahkahaları. Bir oda bırakıyorum sana küçük kadın,odada külü tablada dumanı üstünde bir sigara. Duvarlarında kırık çerçeveler içinde sararmaya yüz tutmuş resimler. Baktıkça onlara anla bir resimle nasıl aşık olurmuş insan insana. Ve anla bir insan nasıl yaşar kokusu, teni gözleri dudakları saçı sıcaklığı olmadan birini hayal ederek nasıl uyuduğunu anla küçük kadın. Ben artık yokum küçük kadın. Bir hayale sarıp sarmaladığım aşkımı alıp gidiyorum. Biliyorum koşmayacaksın ardımdan dur! demeyeceksin. Dizlerin üstüne çöküp yalvarmayacaksın Allah"a gitmesin diye. Biliyorum be küçük kadın hayat zor, insanlar acımasız herşey birden gelişiyor yargısız insafsız. Ama ben ölüyorum be küçük kadın ölüyorum. Senle sensiz kalmaktan, yanındayken sürgün olmaktan vazgeçiyorum. Sen kaz mezarımı kefenim damarların toprağım kanın olsun göm beni kalbine! Yaşarken sevemedin bari ölünce yer ver bana kalbinde... Seni seviyorum küçük kadın, seni hala çok seviyorum.... Soner Kadir DEMİRÖZ