Ölüm gibi ansızın sönüverdi ışıklar,
Peçelerini indirdi gelen karanlıklar.
Odama doldu, hüznün matemli çağrıları,
Şaha kalktı, ruhumun dinmeyen ağrıları.
Ya bin yıl ya bin asır geçti saniyelerde,
Ölümün kolları vardı battaniyelerde.
Hissettim, ölümün en gerçekçi gerçegini,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta