Toprak ağladı yavruları bağrına basarken
Ananın feryadı çıktı göğe yavrunusu ararken
Ciğerler yanıp köz oldu ocaklar sönerken
Çareler tükendi onca insan kefensiz giderken
Ölüm bukadar yakındı işte insanoğluna
Garantin varmıydı çıkmaya yarına
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta