Sone XXXVII Şiiri - İsmail Barış Yavaş

Çehreni karanlıklara nakşetmiyorsa yıldızlar nizama girip,
Bulutlar deva diye yağdırmıyorsa seni iç içe geçip.
Ve cehennemi çöller bile hissettirmiyorsa varlığının sıcağını,
Kopsun her birinin kıyameti;
Işığı sönsün, yerlere saçılsın yıldızlar,
Dağılsın, kaybolsun yağmuru taşıyan bulutlar,
Buz kessin çöller, beyaz örtü örtsün üstünü.
Ben ki bir yağmur olurum;
Saçların gibi boynuna düşen.
Bir yıldız olurum, semada aşkını temsilen.
Varsın buz kessin varlığından uzak her yer,
Ben yanar da ısıtırım arzı senin ateşinlen.

Ben sanki Sultan Fatih; o ki bellemiş iki deryanın arasını aşk,
Ben ki bellemişim iki kolunun arasını hak.