Sone XXXIX Şiiri - İsmail Barış Yavaş

Tüm bu yerler, tüm bu gökler gözlerime süzülürken;
Onlarca can, onlarca dünya koşup da bana görünür; sesini duyururken.
Sen de tüm kanınla, canınla pırıl pırıl gözlerime serpilebilecek,
Efil efil bedenime esebilecek,
Ve varlığının heyecanıyla varlığımı altüst edebilecekken;
Binbir fikir doğar da ölür sefil aklımda.
Hangi memleketin sokaklarında tüter şimdi kokun?
Bilirim binbir önemsiz göze görünür o eşsiz yüzün.
O kısacık saçların canım çeken,
Her hareketinde boynuna düşüp, döven.
Hürsün bu göğün altında;
Amma hepimizi örten bir dar-ı dünya.

Dünya döndükçe beni sana, seni bana getirecek,
Amma bilinmez bu koca ev önce hangimizi kapı dışarı edecek.