Sone Şiiri - Raziye Sayaslan

Sen bana dökülmüştün o gün gülüşlerinle
Bir yaprak düşmüştü çiçek dolu bahçenden,
Güz bitiyordu işte
Anlamıştım amansızca esen ayrılık yelinden
Ve o an denizler çağladı.
Sonu yokmuşcasına baktığım gözlerin
Ezik cümleler, kaçamak öpüşler, ve sonsuz acı.
Beni yeniden sana bağladı.
Bir vuruşmadan arda kalmış gibiydik ikimiz
Birimiz yorgun birimiz kaçkın,
Seni istedim kirpiklerimden ayak uçlarıma
Ve bir sessizlik dolandı aramızda
Yaralarıma bir çizik daha attın.
Yaklaşınca kendimden kaçtığım bir yalnızlık tünedi ağlayışlarıma
Yine tutamayıp kendimi dudaklarına asıldım
Yangın vardı topraklarında aşkın
Ben yanıyordum ellerim sana uzanıktı,
Geri çekildin-kor alevler sardı dört bir yanımızı
Acınası bir tat veriyordu sözlerin.
Ve yalnızlık yaklaştı yanıma
Senin yokluğunu doldurmak için.