Sone Şiiri - Sunar Yazıcıoğlu

“Neredesin?“, diyordu kadın, sahilde dolaşırken
Söğütlerin sarkan yapraklarını ıslattığı yerde ;
Ve gümüş gözyaşları akıyordu beyaz parmaklarından
Ellerini yüzünde beklettiğinde.

Adam ise, vahşi bir kumsalda,
Sazların yakınan uzun iç çekişleri yaydığı yerde,
Öldürücü güneşin altında, kan rengi dalgaların kıyısında,
“Neredesin?“, diye haykırıyordu, ellerini sıkarak öfkeyle.

Yankılar acı dolu çağrılarını taşıyordu,
Havada karşılaşıyor ve birbirine karışıyordu,
Bir tek yakınma şeklinde, hem sevecen, hem üzücü.

Ama bir tek toprak kıvrımının ayırdığı onlar,
Birbirlerini aradılar, daha umutsuzdular,
Artık aslâ görüşmeyecek ve aslâ anlaşmayacaklar.

Auguste Angellier
Çev. Sunar Yazıcıoğlu