Sone 112 Şiiri - William Shakespeare

Sevginle acımanla utançtan kurtulurum
Rezaletin alnıma vurduğu damga biter;
Arkamdan iyi kötü demişler ne umurum?
Sen kötülüğü ört de iyiliği öv yeter.
Benim tüm dünyam sensin: ancak senin dilinden
Duymağa can atanın övgümü ve yergimi;
Senden başka kimsem yok sırf seni dinlerim ben
Bir sen değiştirirsin doğru yanlış bilgimi.
En derin uçurumun dibine fırlatırım
Varlığıma kaygılar veren her yaban sesi;
Kim kınasa kim övse yılan gibi sağırım.
Bak dinle nasıl hiçe sayıyorum herkesi:

Can evime kuruldun hem de ne kadar güçlü;
Bence dünyada senden başka her varlık ölü.