Söndürün Işıkları Şiiri - Ömer Lütfi Soylu

Bir doğum sancısı sanırım..
Bu ağrı öldürecek kadar acı...
Söndürün ışıkları! ! !
Bittiğini bileyim
Bir kabusun içinde
Acımı eriteyim
Ruhum sığmıyor bedenime
Çığlık olup çıkmak istiyor
Söndürün ışıkları...
Geceye koşsun ruhum
Fahişe yataklarında dinlenir ancak
Damarlarımda hayat yerine şarap aksın
Belki azalır acım
Yaşamayayım dünyanızda
Yokoluşlar semtinde kaybolsun ruhum
Kimse bulamasın onu
Södürün ışıkları
Karanlık izbe yuva bana
Bırakın delsin sinemi rüzgar
Kara dalgalar dövsün kumsallarımı
Karanlıkta bulurum belki
Kahreden yalnızlıkları
Ve ölümün soğuk parmaklarını
Söndürün ışıkları
Bittiğini bileyim
Bir kabusun içinde
Acımı eriteyim