Söndürmeyin Ufkumu Şiiri - Behçet Bilgiç

Kanar yüreğim kanar kan kırmızı
Aydınlık ufukların kayboluşuna
Ufuklara çekilmiş bir kara perde
Ölü değilim ben
Ölüler yaşar ufuksuz karanlık yerde
Verin bana verin
Çaldığınız ufuklarım nerde

Uçacaktı gül bahçemde
Gül rengi kelebekler
Gıptayla seyredecekti melekler
Ufuksuz ışıksız bıraktınız bahçemi
Yeter ki söndürmeyin ufkumu öldürün beni

Karanlıkla boğuşmak
Ufuklara ulaşmak için yaratıldım
ruhsuz ufuksuz kadavra değilim
Yol olamam geceye
Teslimde olamam
Örtmeyin ufukları mı örtmeyin
İstemem ufuksuz ruhsuz bedeni
Çekin perdeyi ufuklarım dan
Yada öldürün beni