Söndürmeden Atılan İhanet Ateşi

Kurak kalmış yüreğime,
Hüzün; bulutlarından,
Yağmurlar yağdırdım!...
İmkansızdı; bir ot bile yeşermesi!

"Aşk" güneşiydi sanki!
Yüreğimde, açtı gözlerin!...
Hüzün, yağmurları yağdı.
Gözlerin, güneş oldu...

İmkansızdı, dedim ya!...
Bir, ot bile yeşermesi...
Oysa; aşkına şiirler yeşerdi,
Gönlümde!...

Tohumlar, biriktirdim,
Sevgiye dair,
Bir yürek dolusu!...
Yıllara serptim,
Seninle, geçireceğimiz!

Ormanlarımız, olacaktı!
Sevgi adına...
Yürekten, taşacaktı!
Yılarca, yaşayacaktı!

Fidanlar büyüttüm;
Yüreğimde!..
Umut ve güven dolu...
Hayallerimiz de, bir ömür boyu,
"Mutluluk" üretmiştik, seninle,
Hani!...

Bir anlık, dalgınlık mıydı?
Elinden; söndürmeden attığın,
O, ihanet ateşi!...

Koskoca, bir ormanı,
Tazecik; fidanları
Umut dolu; canları
Yaktı küle döndürdü!...

V.Kayra