Söndüremedim Sensiz AŞK Ateşini…

Dere boylarında yürürüm yalın ayak
Çelik soğuk sular yüreğim kadar, yakar ayağımı..
Yaz sıcağı kavurur, ruhum gibi başımı
Çatlayan dudaklarım hasret olur harına….

Zirvedeki dağlar yeşiline sarınmış,yamacına sığınır,
Al köpük sular yarlara, ovalara yayılır
Ah.! sevdamın önüne geçemez olur kısrak atlar,
İçimde volkan kocaman lav olur ormanlara yayılır…

Nedir damarımı bürüyen, eriten bu yanan ocak…
Her gün çoğalıp tarumar edip bırakan…
Yasak bir elma yiyen Meryem ana gibi
Söz geçiremedim,ruhumun ince dallarına…

Kaldı köşelerde sana yazılmış pusulam
Bilmedin kırdın sana uzanan dallarımı
Kalakaldım kanatsız kuş gibi kış ayazında
Bıraktın kanayan yaralarımla tek başıma, sensiz..

Geçmiyor sana kırgınlığım,sönmüyor içimdeki isyanlar
Kaç satırlara yakalansa da dizelerim basmıyor hiçbir hece
Oysa bilmezdim bu kadar duvar dibinde saklanmayı
Cesaretim vardı korkmazdım gecenin karanlığından …

Sevdim işte, yardan başka yok ki ötesi, yok ki ilacı
İşlendi kara sevda,örüldü gönül dergahıma
Ne söz dinler ne iflah olur yok ki hilesi…

Bak hala baş edemedim kendimle seni,
Düşlerime yol alıp gündüzüme,
Benimle merhaba diyen seni…

Baş edemedim sevdiğim, seni sevdim diyen dillerimi
Ardıma dönemedim, sol yanımın haykırışına
Dindiremedim GEL diyen feryatlarımı
Söndüremedim,sensiz AKŞ ateşini…