Söndüremedim Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Aşk, volkan misali yakıp kavurdu
Hırçın dalga gibi, dindiremedim
Sevdanın yelleri külüm savurdu
Deryaya daldırdım, söndüremedim.

Ne yana kaçtımsa çekiyor beni
Diklenip doğrulsam yıkıyor beni
Nefesim tükendi, sıkıyor beni
Bağrıma taş oldu, sindiremedim.

Git desem gitmiyor, benle kalacak
Bu illet ne zaman bir son bulacak
Aç susuz bıraktı, canım alacak
Mideme bir lokma indiremedim.

Tenim hissetmiyor, gözüm semada
Hayaller tükendi, beynim imada
Dimağım uyuşmuş, aklım komada
Dünyamı durdurdu, döndüremedim.

Sesimi duymuyor, dilim kurudu
Çiçeklerim soldu, dalım kurudu
Gülleri tutmaktan elim kurudu
Ne etsem olmuyor, kandıramadım.

Gülleri kokladım, gül çeker diye
Gönlümü boşalttım yar akar diye
Takamı süsledim, bir bakar diye
Rotamız aşk dedim, bindiremedim.