Söndürdün Beni Şiiri - Ozan Yayla

Edeyim diyerek alemi seyran,
Çıkmıştım yukarı, endirdin beni..
Yıktın hanemide, eyledin viran,
Yanan bir ocaktım, söndürdün beni...

Ağladım, dizime vurup söyledim,
Kader, söyle sana nettim, neyledim,
Sam yellerin esti, imdat eyledim,
Kaptırdın tufana, döndürdün beni...

Yeşil yaprağıynan, yamyaş dalıynan,
Batırdın bağımı yağmur, doluynan,
Üç-beş parça yalan dünya malıynan,
Boyadın gözümü, kandırdın beni...

Kalmadı alemde tutacak dalım,
Tükendi takatım, hiç yoktur halım,
Vazgeç bu zulumdan, dur artık zalım,
Yaşamak haramdır sandırdın beni...

'Kader, kader derler, bu nasıl kader',
Dur diyen olmazsa, başaca gider,
Dağladın bağrımı, eyledin heder,
Yıllardır ah çekip yandırdın beni...

Derki Ozan YAYLA; duyun vakamız,
Yeter be tuttuğun, bırak yakamız,
Gitsin batanaca şöyle takamız,
Bir çürük kayığa bindirdin beni...

Ozan YAYLA