Söndün Şiiri - Süleyman Karacabey

Kim bilir daha ne hayallerin vardı
Ömrün henüz ilk bahardı
Dert bürümüşte her yanını
Daha gonca gül iken söndün

Ne gençlik sana kar eyledi
Ne hiçlik seni var eyledi
Bir güzeli sana yar eyledi
Baharın gelmeden seni kış eyledi

Ömrün hemen nede kısaymış
Hikaye oldun bir varmış bir yokmuş
Ardın sıra gözü yaşlı yar bıraktın
Ecel meğer senin avuçlarındaymış.

Boyun vardı fidan gibi
Gözlerin vardı ahu ceylan gibi
Adamdın sen adam gibi
Doğdun ve söndün işte
İkindide doğan güneş gibi.