Söndü Şevkim Şiiri - Salih Yasav

Unutma
Sabit değil kimse
Kimi gelişiyor, kimi geriliyor
Kimi dönüyor, kimi ölüyor
Yapmaması gerekeni insan
Yaptıktan sonra anlıyor

Pişmanlık illetine tutuluyor
Metrelerce ilerliyor savruluyor
Akıl başa gelip kurulunca
Günah dağından düşüş ağır oluyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Masumiyeti hapsetmiş çiçekler
Öpsek de sevsek de kokusu gelmiyor
Zamane gülü kirleniyor
Pek az gonca buna direniyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Yirmi saattir kulağımda saba geziyor
Sanki gönlümü ezip dilbere sunuyor
Bu vebal geceden geçiyor
Varıp gündüze yine uyutmuyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Mazi eskizinden bir yaprak seriyor
Nefis inkar ediyor, vicdan utanıyor
Çırpınmak bu terazide fayda vermiyor
Biz ilahi bir nida arıyoruz sultanım
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Hak sahibinden esirgeniyor
Kimse duymaz iyiliğin sireni çalıyor
Dünya azığı lahanadır güç katmıyor
Sizi bilen daha bir inançla bakıyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Son bir sözünüz eşiğime çalınıyor
Hüseynî seda bu vakit pek acıtıyor
Güven dağımızı köhne bir değnek sanıyor
Biz koca bir çınarız gölgemiz yetmiyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Bir mindere serilip kurusak yetiyor
İpe asılı sevdamızdan gök gözükmüyor
Yere eğik başımız bir seven arıyor
Muhabbetin deminde yüzmeniz yetmiyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Geriye bakmaksızın uçan kuşlarız
Ormanlarımız bir bir yakılıyor
Denizleri aşkın sahte ateşi kurutuyor
Dünya eriyip gidiyor, bize ne katıyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

İç geçiriyor günlerce düşünüyoruz
Yüreğimiz kan ağlarken gülüyoruz
Kimini inandırıyor, kimini kandırıyoruz
Kendimizi avutuyor, dünya ile uyuyoruz
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Gözümüzden soğuk sular akıyor
Bir beşer eğilip keyfine bakmıyor
Bu aşktan geriye pek his kalmıyor
Bizim elbisemiz yalnız bizde şık duruyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

İki alemden ihraç ediliyoruz
Üçüncü kapıda neden tutuluyoruz
Olmayan olmaz neden zorluyoruz
Olmazsa da olur budur yolumuz
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Bir ahımız var ki sizi ansızın buluyor
Gel desek de yakanızı bırakmıyor
Yatağımdaki böcek gönlünüzü kemiriyor
Yalandan tebessümlerin de mutlu etmiyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Sayısız melodi ruhunda dolaşıyor
Sanırsın hepsi şifa veriyor
Sessizliği dinle bak nasıl baş şişiyor
Hiçbir ses biz gibi mutlu edemiyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Gör dünyayı nasıl da kasvetle dönüyor
İçinde birçok mahlukat yok yere yaşıyor
Fikri nakıs olan kendini akil sanıyor
Güzellikten gönlümüz yekten usanıyor
Söndü şevkim hiçbir ateşi kabul etmiyor

Sehâvet