Söndü Işıkları Hayal Ağacımın

El ayak çekildiğinde gecenin zifiri karanlığı çökerken bilinmemişliklere
Zamansız ayrılıkların kapıları aralanır
Tek tek veda sesleri kaplar etrafı
Duymak istemez kulaklarım
Uzaktan köpek havlamaları gelir
Uzaktan bir kamyon geçer ta uzaklardan
Yokuş yukarı çıkar hayallerim
O kamyonun sesini andırır
Bitmek bilmez gece
Hayal ağacımın ışıkları bir türlü yanmaz
Ortalık zifiri karanlık
Veda sesleri çınlar kulaklarımda
Sabah olsa ah sabah olsa diye yalvarırım semaya
Gün ışısa da
Hayal ağacımın ışıkları yanmaz bir daha
Tekrar karanlıklar çıktığında ortaya
Umutla bakarım etrafa
Gözlerim yok olur zifiri karanlıkta
Hayal ağacımın lambaları da yanmaz bir daha
Tekrat sabahı bekler dururum
Tekrar yanmaz
Veda sesleri çınlar kulaklarımda.
Cevap veresim gelmez o yalvarışlara.
Sönen umutlarla
Puslu sis basar içimi göz gözü görmez
Takılırım bir kamyonun stop lambalarına
Zaman durur
Giderken bitip tükenmek bilmeyen sonsuza..