Söndü baba ocağı Şiiri - Celebi Arslaner

Taşıyamam bu yükünü
Gurbetlik artırdı suçumu Yükledim gönülden göçü mü
Aldım kararımı verdim sözümü
Söndü Baba Ocağı

Soramadım sorularımı
Unuttum tüm geçen anılarımı
Bedenime yükledim acılarımı
Vekil ettim kardeşimi bacılarımı
Söndü Baba Ocağı

Hak sahibi ise hakkını ister
Misafir gelen çabuk gider
Dünya Kendisi yalanken
Sen malına verme değer
Söndü Baba Ocağı

Bulamıyorum bir yolunu
Kırdılar kanadımı kolumu
Ne kızımı getirebilirim
Ne,de oğlumu
Hayatın gerçek oyunu
Söndü Baba Ocağı

Bendi yıkılmış
Arkı dolmuş
Bahçesi kurumuş
Avlu da Otlar adam boyu olmuş
Varken yok olmuş
Söndü Baba Ocağı

Motorun garajda saklı
Herkes kendince haklı
Ben kimden aldım bu ahı
Daha bitmeden yası
Söndü Baba Ocağı

Hazırlandık Ateş gelmedi
Kimse kıymetini bilmedi
Gidenler geri dönmedi
Elden olan yakmayı beceremedi
Söndü Baba Ocağı

Kime emanet edilirdi
Armudu kurudu
Cevizi kökten çürüdü
Tarlası anız kaldı
Sınırı söküldü
Geleceklerin umudu kesildi Söndü Baba Ocağı

Çabuk bozuldu birlik
Araya girdi ikilik
Bir umut ışığı dedik
Küçük mumdan,da sönük
Söndü Baba Ocağı

Yaşıyor herkes aynı kaderi
Ben dile getirdim kendimi
Ne olur sen kınama beni
Benden önce Seninki
Söndü Baba Ocağın

Herkes mal mülk sahibiyim diyor
Zamanı gelince ömür bitiyor
Bak gidene ne götürüyor
Aç gözlülük gönül kırıyor
Söndü Baba Ocağı

Getiremezsin gideni
Doğru söz olur eğri
Bilmem nedir ederi
Büker belini manevi değeri
Söndü Baba Ocağı

Herkesin düsüncesi ayrı ayrı
Sayıdan degilde
Olsaydım sahi
Bu ocak yanmaz gayri
Söndü baba ocagı

Kendinden başkasına
Gücün yetmiyor
Ocağı yanıp bacası tütmüyor
Baykuş çatıdan gitmiyor
El içini dışını bilmiyor
Çelebi olacağını biliyor
Söndü Baba Ocağı
31.05.2024
Çelebi Arslaner