Sonda kalan Şiiri - Azem Kurt

onlar mı
hüzünlü gecenin arsız yıldızlarıydı
neden mi
sabırlarının kanatlarında yoğrulmuştu yürekleri
nerede mi
karanlıklar diyarının perçinlendiği gölgelikte
evet
birkaç kişiydiler
dönmeyecekmiş gibi gittiler
neden diye soran olmadı
ağıtlar da yakılmadı arkalarından
isimsizdiler
sonra mı
geldiler
bir çoktu bu sefer sayıları
özlem kokulu nefesleriyle
kimi
uzun saçları dolgun gögüsleriyle
kimi
uzamış traşları
nasır tutmuş elleriyle geldiler
yıl dönümleriydi gidenlerin geldikleri zaman
derken
çok geçmedi ardından
meyveye dururken ağaçlar
çağlayanların sesi geliyordu uzaktan
arsızlar can atıyordu
kapılmak için akıntısına
veeeeeeeeee
vurgun geldi denizin derinliklerinden
derken
bir durgunluk
sessizlik kapladı durmadan
darmadağın olmuşken her yan
sonda kalan
arsızlardan kalan bir duman