Sonbaharın Ümitsiz Akşamları

Karalar bağladım, gidişinle solmayan gülleri
Neden böyle karlı baharın en güzel anı
Neden titriyor yüreğim? gözlerim dumanlı
Bir dağ fırtınasının kopuk rüzgârı gibi
Eser dururum bomboş anılarda, tarifsiz duygularda

Kalplerin lanetlenmiş mekânlarında geziniyorum
Seni bulabileceğim vicdansız tenhalarda
Saklanabilen gözyaşlarımın deryasında arıyorum
Açılabileceğim sevdamı bu başıboşlukta arıyorum
Sustuğum tek bir kelime konuşamadığım ses kayıtlarını dinliyorum
Bomboş, hiçbir anının olmadığı filmleri izliyorum

Sevip okşanan küçük bir çocuğa
İçten bir gül yaprağını koklamaya
Hatta bir avuç gözyaşımın saklı olduğu hatıralarıma bile düşman ettirdin
Çünkü sevimli bir çocukta, gül yaprağında
Ve birkaç sayfalık hatıra defterimde bile sen vardın
Onlarda seni görüyorum

Her köşe başında ayrı bir duygunun depresyonunu yaşıyorum
Ayrılığın tarifsiz adresine gönderdin beni
Umudun yanmayan ışığına ittin beni
Her tarafta bir beklentinin ışığı açıkken bana
Dizlerimdeki dermanı da yüreğimle götürdün

Ah! bir kalkıp, yürüyüp kapıların arkasına çıkabilsem diyorum
Sen mevsimimin en güzel gülüyken
Yüreğime diken oldun
Bedbaht bir aşkın el- beter tutkusuna kapılmışım
Seni anlatabildiğim duygular ne kadar da gaddar
Senin hayalin, sahte gülüşlerin ne kadar da zalim

Neden unutamıyorum bilemiyorum
Rüyaların en güzel yerinde kâbusu mu? yaşıyorum
Yoksa yıkık dökük anılarda mı? boğuyorum kendimi
Hayır...
O benim sevgimin büyüklüğünü anlayamadan gitti
Ben tertemiz duyguların hatırına
Sonbaharın ümitsiz akşamlarında lanet edeceğim ona

eylül 98