Sonbaharın Son Günü Şiiri - Fatih Karakaş

Bugün sonbaharın son günü,
Güneş bir başka doğuyor dağların ardında usul usul,
Kışı değil baharı müjdeleyen bir saadet var günün renginde,
Gönlüm bulutlanıyor,
Ha yağdı ha yağacak aşkın,
Duygularım aklımı zapt ediyor,
Delirmek dedikleri bu olsa gerek,
Belki de aşk dediğinin bedelidir bu,
Mantıksız bir duygunun dışa vurumu...

***

Özlemin bugün bir başka acıtıyor kalbimi,
Hiç bir şey sen olacak kadar değerli değil,
Hayal ile hakikat arasında gidip geliyor aklım,
Var mısın yok musun yoksa hiç mi olmadın?
Avuçlarımın arasında oysa güzel yüzün,
Parmaklarımın arasından kayıyor,
Tutamıyorum...

***

Bugün sonbaharın son günü,
Sevdanın ekseriyeti emrine nazır,
Delişmen bir sevinç akıyor damarlarımda,
Kötü düşünmek yok bugün,
Sadece karamsarlığı öğreten dünyaya inat,
Aşk yaralarım merhemli, acılar uzak,
Tuzak dolu olsa da ayazı kışın,
Aşkının sıcaklığı beni koruyacak...

***

Öyle bir kış ki bu canımın canı,
Güzü gelmemiş baharı ise önemsiz,
Rutin içinde kaybolmakmış ömür dediğin,
Var mı olmalı sadece yoksa yaşamalı mı?
Maziye inat aykırı uçlarda mı gezmeli,
Yoksa alışkanlıkların esir aldığı bir zindan da mı ölmeli,
Varla yok arasında tükenirken günbegün...

***

Bir ümit sağanağında ıslanıyoruz bugün,
Bulutlardan değil gözlerimden gönlünün bozkırlarına yağan,
Yeşillenir umuduyla sızıyorum toprağına,
Bir ümit!
Çatlar mı sevda tohumu yüreğinde,
Delerek toprağı uzatır mı başını güneşe,
Kim bilir fidan olur,
Ağaç olur,
Uzanır geleceğe...

***

Sussam duyar mısın sesimi şiirlerimde,
Saklansam bulur musun beni sessizliğimde,
Anlamsız bir kısır döngüde kayboluyorum,
Silik bir nokta hiç var olmamış gibi,
Korkuyla yaşayıp hayat sandığımız,
Düz bir çizgide yürüyüp ağır ağır tükenmek mi?

***

Yıllar bizi büyüttü sandık,
Hayallerimiz küçülürken,
Yüreklerimizde taşıdığımız cesaret sabun gibi eridi avuçlarımızda,
Hududumuzu ihlal etmek için yaptığımız her teşebbüs,
Kocaman engeller olup yığıldı yolumuza,
Oysa bir nebze cesaretle,
Aşabilirdik imkansızlık algısını,
Velakin umutsuzluk esir aldı benliğimizi,
Yenildik,
Ve mutsuzluğa mahkum kılındık...