Sonbaharın Öğretisi Şiiri - Berat Bayraktar

Depresyonda değilsin,
Mutsuz değilsin,
Sadece umudun kalmamış.
Her an insanların ne kadar aşağılık varlıklar olduğunu görmek zorundasın.
yorgunsun.
Kimseye yaranamazsın ki şu hayatta.
İyi olmaya çalıştın,
Melek oldun, kanat sesine bahane verdiler.
Kötü olmak istedin,
Şeytana özendin, ateşinden kaçtılar.
Her geçen zaman seni daha çok yoruyor,
Anlatmaktan yoruldun.
Ne kadar anlatsan da anlaşılmamaktan yoruldun.
Öyle anların oluyor ki tek bir kelime etmek istemiyorsun.
Ne film izlemek, ne de bir kitap okumak istiyorsun,
Hiçbir şey yapmak gelmiyor içinden.
Sonbahar zamanı bir erik ağacısın.
Yapraklarını özlüyorsun,
Baharı arzuluyorsun.
Fakat gelecek bahardan ümitsizsin.
Ama senin ümitsizliğin baharı gelişini ertelemeyecek,
Bahar tekrar geldiğinde
Sonbaharını unutmadan,
Sonbaharda kaybettiklerine üzülmeden,
En solgun yerinden yeşereceksin.
Sonbaharın öğrettikleri sayesinde daha da büyüyeceksin,
Daha fazla meyve vereceksin.
Meyvelerinden yiyecek yine hak etmeyenler.
Ama bu sefer ümitsizlik kaplamayacak dallarını,
Çünkü bileceksin, bileceksin daha da büyümek için,
Sonbahara ihtiyacın olduğunu.
Bulduğun zaman sonunda aradığını,
En yüksek dalının en ucundaki meyveyi anlayacaksın,
Anlayacaksın o kadar yakında olmasına rağmen neden tanrıdan bile sakındığını