Sonbaharın Gözyaşı Şiiri - Necdet Evliyagil

Yapraklar dökülünce
Niçin kederleniriz?
Oysa gelen Sonbahar'dır,
Mevsimlerin tacıdır;
Sevincini paylaşırız serinliğinde,
Yağmurun serpintisinde
Kuru yaprakların
Sararan gölgelerinde,
Mutluluklarla
Dolup-taşarız..

Belki de düşlerimizde
Ölümü anımsattığından
Duyarız ürperdiğimizi,
Yaşantıdan uzaklaştığımızı
Sıcak güzellikleri yitirdiğimizi
Çevremizden kopup ayrıldığımızı
Sanırız sanırız da;
Niçin doğa'nın hırçınlığında
Bu canım mevsimle yaşamayız?

Belki de Sonbahar'la
Birlikte oluruz toprakta,
Ama yüreğimizde aşk varsa
Çiçeklendiririz dikeni;
Yıllarımızın en güzelini
Bırakma hiç kimseye,
Boğaziçi'nin eski bahçelerini
Düşleriz dünleri anımsayarak;
Dertleniriz bugüne bakarak,
Anadolu Hisarı'nın çayırını,
Boğaziçi'nin iki yakasını
Betonla donatanlara
İçimizden haykırarak
Lanetler yağdırırız,
Arkasından oturup ağlarız.