Sonbaharın Düşü Şiiri - Hakan Şengörün

Döndürüyor başımı sonbahar
Unutulmuş hüznü zamanın ayaklanmış
Çok uzakta olmasa gerek yağmur
Kokusu geliyor damlaların
Yaprakları dökülmüş ağaçların kuşlar üşüyor
Nasıl bir düş bu uyandıkça başlıyor
Sensizlikten değil rüzgarda biliyor
Bazen gökyüzünün ağladığını düşünürüm yağmurda
Bazen senide düşünüyorum
Gözlerin bulutları andırıyor ve her damla gözlerinden bir parça
Gözlerine dokunabilmek için koşuyorum her yağmurda
Dokundukça bakışların saplanıyor ruhuma
Zaten bir geceyi birde gözlerini hatırlıyorum
Tüm zamanlarda yaşanmış
Kendinde değil düşlerim gecede bir yerlerde
Biliyorum çok bahsettim sana geceden
Gecede biliyor seni senin kadar
Nedir yaşatan sonbaharı umutlarmı
Ben en saf yağmurda kaybolup gidecek geceyi bekliyorum
Son bahara ve sana kadar kalmış bana
sığınarak...