Sonbaharın Çukurunda Şiiri - Arda Polat

Yaralarım kanar, acım derin ve dipsiz,
Hayat denen bu çarkta hepimiz kimsesiz.
Gecenin karanlığı ruhumu sardı,
Sırtımdaki hançer, kanayan bir yara gibi kaldı.

Yorgun bakışlarım, solgun bir alev,
Umut denen yalan, içimde bir kelepçe.
Gözlerimde bir fırtına, ruhumda bir tufan,
Acıların rüzgarı, savurur beni her an.

Paslanmış zincirler vurulmuş bileklerime,
Özgürlüğe dair bir umut yok yüreğimde.
Düştüğüm çukurdan çıkmak ne mümkün,
Her yanım toprak, her yanım bir hüzün.