Yalnızların Gözyaşı Şiiri - Asuman Soydan

YALNIZLARIN GÖZYAŞI
Işık saçan gözlerin bakmayın güldüğüne
Damla saklamak için kirpiklerin telâşı
Tenha yerlerde gezer gören olmasın diye
Yutağına dökülür bir yalnızın gözyaşı

Gücü yetmez kendine, heybeti kuru gövde
Yüzünde ay parlasa ruhu koyu gölgede
Yalancı kahkahayla şen gibi görünse de
Yüreğine dökülür bir yalnızın gözyaşı

Gurur girer koynuna, sakın ağlama diye
Söyleme ha derdini, ne diri ne ölüye!
Sitemkâr olduğunda hem aşka hem sevgiye
Avucuna dökülür bir yalnızın gözyaşı

Gelecek yolcusu  yok, ıssızdır hep durağı
Hüzünlüdür her gece köşk sanılan otağı
Kahır şarkılarını çalar gönül plağı
Yatağına dökülür bir yalnızın gözyaşı

 Umutlar yeşertse de hayalindeki bahçe
Dudakları mühürlü, yüreğinde kelepçe
Çıkmaz sokakta gezer sahipsizce, garipçe
Yanağına dökülür yalnızların gözyaşı

Hüzün yüklüdür her an, ne güler ne sevinir
Her dönemde öyküsü, kaybedene göredir
Masum gönlü gene de, yarınlara güvenir
Dileğine dökülür yalnızların gözyaşı

Asuman Soydan Atasayar