Sonbaharı da severmiş insan

her yıl sonbaharda,
yapraklar dökülürken yavaş yavaş
karıncaların görünmemeye başladığı
kahverengi toprağa,
bir hüzün kaplardı içimi,
kararırdı nedense gönlüm,
ama bu sonbahar farklı,
ağaçlar yapraklarını dökmedi henüz
gönlümün derinliklerinde,
yemyeşil toprak hala,
dışarıda yağmur yağmasına rağmen,
güneş parıldıyor kalbimde,
ve gözlerinden yansıyor ışınları,
hercai bir gökkuşağı oluşturuyor.
şimdi, istiyorum ki bitmesin bu mevsim,
devam etsin sonsuza dek,
ve sen hep gözlerime bak,
gökkuşağı bozulmasın yüreğimde.