sonbahardı..
İsmi vardı
buğulu camda
cam kırıkları gibi
dağılıyordu yokluğu
çarpıyordu ruhuma...
varmıydı?
zaten yoktu varlığı
adından başka
yokluğunu eziyordum
avuçlarımda
yokluğu ufalanıyordu
kırıntıları dağılıyordu
ardım sıra...
sonbahardı..
İsmi vardı
buğulu camda
cam kırıkları gibi
dağılıyordu yokluğu
çarpıyordu ruhuma...
Kayıt Tarihi : 29.5.2007 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!