Sonbaharda Şiir Yazmak Şiiri - Ercan Keskin

Bahar gelince ben hep aşık olurum
Bir yalnızlık türküsü söyler dertli yüreğim
Ruhum darmaduman olmazlara savrulurum
Yaban elde biçare sevdadır beklediğim

Olmayacak bilirim yalnızlık yazgım benim
Ya ben aşka geç kaldım son treni kaçırdım
Ya da yenemediğim benle makus talihim
(Hasretle kadim istasyonunda kalakaldım)

Eski aşklar hayaldi yeni aşklar cesaret/
İsteyen serüvendi anlamazlar derdini
İnceldiği yerden kopsun diye nasıl emanet
Edersin /yorgun düşmüş o kırılgan kalbini

Bana birisi aşk şiir yazmaya benzemez
Dedi /Belki haklıydı sevda bulanık suda
Avlanmaz ne ki zamanı mevsimi beklenmez
O bir aynı andalık ister her halükarda

Hüzünlü ikindiler dökülen yapraklar
Sararan kırlar ağlayan kuşlar hepsi seni
Hepsi seni hatırlatır incinen yüreğimi
Sonbaharda birleşir nedense ayrılıklar
Kimse bilmez seni ne çok sevdiğimi

Çiçekler mahsunlaşıp parklar ıssızlaşırken
Kabuğuna çekilir sensiz koca bir şehir
Yürüdüğümüz yollar hep sahilcileşirken
Çaresiz sensizliğim terkedilmişliğimdir

Güne alktı anılar canlanıverdi birden
Ki senin ile uzaktan paylaşmayı bekler
Karlı kışım güneşli yazım birlikteyken
Unuttuğum baharlar hep anımsanmak ister

Toprak kokusu sinmiş evvel yağan yağmurla
Kuşlar duldasına çekilmiş olmuşlar sus pus
Dökülen yapraklar sürüklenirken rüzgarla
Hüznü terennüm eden sokaklar öyle meyus

Görünmez sır misali dönüyor koca dünya
Ne kaldı sonbahardan gelecek bahar için
Yürürken mechule adım adım bak bir lahza
Neyin var söyle bana erinmeden aşk için

Hüzün mevsimidir sonbahar kim ne derse desin
Eski bir dönemin kapandığını anlatır
Nereye baksan yaban sanki yaban eldesin
Onunla dökülür yapraklar güller ağlatır