Bir yaprak gördüm ağaçta;
Sararmıştı, kupkuruydu..
Anlamıştı ki mutlaka,
Bu onun hazin sonuydu.
Bir yaprak vardı ağaçta,
Yüzüne bir rüzgar vurdu.
Sallanan ince dallarda:
Hayata inat diyordu.
Son yapraktı o ağaçta,
Belli ki kış geliyordu.
Yel esti,ölye bir anda,
O yaprakta artık yoktu.
Ey insan gözünü açta,
Gör ki nasıl yok oluştu,
Sonu olan bu hayatta,
Sonsuzluklara savruldu.
Bir gün gelir Bayraktar da,
Varoluşta yok olurdu...
Benim sonum nasıl,nerde;
Kaç kişi kendine sordu?
Kayıt Tarihi : 7.6.2012 13:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!