Sonbaharda. Şiiri - Mustafa Küçükönder

Zamanın suçu yok,
Artık insanların da,
Yokuş aşağı iner gibi dönüyor
Dünya batıdan doğuya

Peşindeyim bırakmam, gördüğüm rüyaların
Atın iyisi doru, yiğidin iyisi deli
Yeşillendikçe maviye yürür
Umudun gönlümdeki filizi

Saçıma düşen aklar, yaşanmışlığın kışıdır
Yorgunluğun izini silsem de duvarlarımdan
İçimde taşan cümleler zorlar kapıları
Ses veririm, kah susarım kimi an

Gönlümü koruyorum artık
İnsanların soğuğundan
İnsanı titretirken yalnızlık
Öyle Isıtırım geceyi ki, utanır karadan

Yapışıyor yaprakları ayaklarıma
Hayat defterinin, esen rüzgarlarla
Bir daha doğarız belki olmaz belli
Koşarken tabiat ilkbahara ,ömrümün sonbaharında

İstanbul 24.10.21