Sonbahara Veda Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Yazdan kalma baharı uğurluyorum.
Deniz serin
Ayaklarım ıslak ve soğuk.
İçim titriyor
Bir an ürperiyorum.
Gözlerime;
Yar’in iyot kokan saçları geliyor.
Kirpiklerime damla damla iniyor kasım yağmurlar,
Hüzünlere süzülüyorum yavaşca
Yazdan kalma bir mevsim,
Soğuk ve suskun bahar.
Şimdi bir göçmen kuş olmak vardı,
Onun peşinden uçmak uzak diyarlara.
Eteğime çakıl taşları doldurup
Yar’in ayaklarına dökmek vardı
Sonra..
Sonra; taştan kalp yapmak
İsmimizin baş harflerini yazmak vardı.
Aşkı ölümsüz yaşatmak adına
Kucaklamak vardı sonbaharı.
Rehavetin gölgesine gizlenmeden
Mavi mavi sevmek vardı.
Şimdi,
Durma zamanı değil
Kalkıp yare göç etmek var
Sevgi parçalanmadan
Acılar yaşanmadan
Kasım yağmurları kirpiklere düşmeden,
Soldurmadan yedi rengi
Mavi,beyaz ve pembe sevmeli…

Yaz gideli sen kaldın bir sonbahardan esinti.

Gamze YAĞMUR.

06.11.012