Sonbahara Övgü Şiiri - Metin Çeçen

SONBAHARA ÖVGÜ

Sonbaharları severim
Renklerin senfonisi konuşur

“Son” sözcüğü barınsa da içinde
Yok oluş değildir

Başlangıçtır bence yeni bir şeye
Rahatlamaktır bir ağaç için

Sıkıntıları atmak üstünden
Başka bir mantıkla

Şeffaf olmaktır demokrasi gibi

Olgun aşklara huzur yaşatmakken
Sararmış patika yollarda

Acemi aşıkların birbirine
Sokulması için bir bahanedir

Yaşlanmış bir insana
Hatırlatmaktır geçmişi istemeden

Toprağın bağrına su serpmek
Ferahlatmaktır bir nevi

Kışa hoş geldin çayı sunmaktır
Akşam beş sularında

Güneşin erken terkine sebeptir bizi

Eylül –ekim- kasım demektir takvimcesi

Ne demeli daha
Sonbaharları severim ben
Her şeye rağmen.
Dört mevsimden biridir yaşanası