Ağaç yapraklarını dökmek istemiyordu.
Ona bile zor gelmişti ayrılık.
Hiç solmayacak gibi yemyeşil yaprakları,
Sararıp soldu ve bu bir sonun başlangıcı oldu.
Gün geçtikçe birer birer döküldü yapraklar.
Bu ayrılığın en büyük suçlusuydu rüzgar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta