Sonbahara I Şiiri - Kerem Kırcı

Sevdamız mıydı bu yitip giden
Yoksa önündeki portakal suyu mu?
Soğuk ve ötesiz yarınlara çorapsız bastığımız
Midemizi ağrıtan gelecek korkusu mu?

Yanındayım, duruyorum kaybolmadım ki bir yere
Gözlerinin asla göremeyeceği ve kalbinin hissedemeyeceği
Sürekli gece olan yeşil kanepenin üstündeyim.
Sana her şeyden yakın ve çoğu şeyden uzaktayım.

papatyaların olgunlaştığı, benim ceketimin cebine
senin de kulağının üstüne koyduğun mevsim
benim mevsimimdir.
durmaksızın tartışmalarda can bulduğumuz
ve kanıtlama telaşında gözlerimin içinde kaybolduğun
mevsim de benim mevsimimdir.

ah anlayamıyorum nasıl geçer bu zaman
nasıl işler bu akrep ve yelkovan
geçen aylara aldanmadan düşündüğüm
ve düşündükçe unuttuğum hatıralarımda
yalnız kanlı canlı sensin karşımda duran

ah keşke saatimin pili bitmeseydi
belki yetişirdim bebek mavisi trene
oysa şimdi yeşil kanepemde uyuklayarak
zihnini kurcalayarak geçiriyorum zamanımı
günlerim hayal bazlı ve karla karışık yağmurlu

her şeye inat
dilimdeki kelimeler, verdiğim nefes
başımızı döndüren sevdaya dahildir.