Mevsim son bahara dönünce, dökülen yaprakları arar gözlerim,
Ama, yapraklar da ruhumun derinliklerine tutunan hasret gibidir, dökülmez…
Kuruyan nehirlere inat, dökülmez yapraklar …
Son baharın nefesi gibi değil midir zaten hasret, bir yanı sıcak bir yanı soğuk…
Nereden bakarsan bak, bir yanı hüzün, bir yanı ebedi yalnızlık…
Kayıt Tarihi : 8.7.2014 13:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!