Sonbahar Yüzlüm Şiiri - Ahmet Tığlı

Kesildi dili titreşimlerin
Elinde bir âsâ musanın
Tanrı susuyor çağrılarıma
Boşlukta kendini dinliyor sesim
Ötesindeyim atmosferin
Ellerim ufukta ellerim yanıyor
Bu benim güneşim değil.
Ne âdemi âdem,ne havvası havva
Bu benim dünyam değil
Aya tutunuyorum düşmüyorum uçurumlara
Nefes almadan yaşıyorum
Şafağı yok,mor salkımları yok
Gündüzün aydınlığı,gecenin karanlığı yok,
Nerede ağlarsın nerede gülersin
Duymuyorum hıçkırıklarını
Ve kaldırımlarda yürüyen ayaklarının sesini.
Sonbahar yüzlüm;
Ahların sende vahların bende kaldı
Ayın gözlerinden doldurdum gözlerini
Yüreğini güneşten.
Toprağımda ayak izlerin
Memleket kokusu var sende
Savaş baykuş gözlerin kızıllığında
Barış güvercin bakışlarında
Bir yerlerde tutan yoksa ellerini
Tut ellerimi,
Aşkımız üzgün çırpınıyor yüreğimde
Aşkımız mahzun yeni yılda...

Ahmet TIĞLI 31.12.2011 (Sevgi Merdivenleri