Sonbahar Yaprakları Şiiri - Yorumlar

Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek

Mevsim sonbahar olsa da yüreğimiz hep bahar kalsın efendim,saygın şahsınıza saygımla...

Kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek

Rüzgarlar kırar dalları,savrulur yapraklar hüznün mevsiminde... Yeniden yeşereceğini bilmez gibi, hep aynı şarkıyı söyler. Yeniden dirilir sevdalar baharlarda...
Hüznün mevsimi hüzünlü şiir. Eylüle has dokusu muhteşemdi...
Yüreğinize sağlık. Sonsuz saygılar size..

Mubin-Kitap: Üstadım; bu şiiri asarken, aklınıza gelen kişinin BEN olduğuna kat'i kanaatim var, sanki beni düşünmüşsünüz gibi geldi bana.. Haksız mıyım dersiniz. Hele tam bu mısralara bir bakın; Ayaklar altında hışırtıları Sanki, bir hastanın son nefesidir. Dikkatle dinleyin! Belki de o ses 'Bas-ü bâd-el mevt'in felsefesidir. Evet tam da buyurduğunuz gibi ve hatta harika bir ifade ustalığı, üstelik burada sanki HAŞR-İ BAHARİNİN oluşumuyla daha sonra HAŞR-İ EKBERİN vukuunu ve geleceğini müjdeliyor. ÜSTADIM tebrik ve takdirlerimle saygılarımı sunarım.

Sonbaharın, eylülün içinden çıkan her resim, her şiir, her şarkıda hüzün vardır. Hele dökülen yapraklar bu hüznü besleyen ana damardır. Ama şiirin çok güzel vurguladığı gibi düşünülünce de o sarı yapraklar gelecek baharlar için ana sütü gibidir.
Çok güzeldi sayın Ünal Beşkese... Kutluyorum...

Şiir, şiirse 'içine girene', verdiği mesajı, tınısını, müziğini duyana kadar okurum... Bu şiirde olduğu gibi...
İşlenen tema 'yaratılış felsefemizin can alıcı' yerine değiniyor... 'Yeniden diriliş........'
Yeri değil ama... Uğraştığım, kafa yorduğum bir mesele bu... Benim kanaatim 'birden fazla hayatın' bize sunulduğu, ruh ile bedenden birinin kalıcı, diğerinin 'geldiği yere' döndüğü şeklindedir... İnsan, ancak rastlarsa ki başıma geldi, daha önceki hayatından haberdar olabilir, fakat anlamlandıramaz...
Değerli Şair, sonbahar yaprakları ile kurmuş, yeniden varolmanın mantığını... O yapraklar ki, beslenip can buldukları toprağa karışırlar, baharla yeniden yeşile dönerler, sesleri, yerlere serilişi, renkleri ile bizlere hem ders olurlar, hem de hüzünlerimizi bize yaşatırlar...
Kim demiş ki sonbahar 'hazandır', sadece hüzün verir, diye... Aslında umuttur, toprağa düşen 'tohumdur' her sonbahar, yeni bir hayat için...

Çok güzeldi yine Ustam... Kutluyorum şiiri ve değerli şahsınızı...

sonbaharım hüznü çökünce doğanın üstüne dallardan ayrılan sarı yaptaklar kaplayınca yolları ayaklar yapraklara bastıkca hüznleniyor sevgi dolu yürekler
beğenerek okuduğum duru yalın ve duygu dolu bir şiiri yazan dost ta tebriklerimi sunuyorum

doğanın yaşayan ve vakti geldiğinde sararıp solup toprağa karışan yaprakları adeta biz insanları anlatıyor.. doğup, büyüyüp, yaşayıp ve zamanı geldiğinde yapraklar gibi sararıp solup toprağa düşüşümüz gibi.. tüm canlılar gibi topraktan gelip toprağa karışıyoruz.. büyülü bir anlatımdı Ünal hocam, kaleminize sağlık, kutluyorum.. saygılar..

Kesinlikle 'Bas-ü bâd-el mevt' felsefesidir.. o kadar iyi yerinden yakalamışsınız ki hocam bu derinlik düşündürüyor insanı evren ve insan bütünlük içinde ve o kadar benziyor ki birbirine.. Her bahar yeni umutlarla yeniden filizlenir ve yeniden doğar dünya ve yeniden doğar insan mevsimler ne çok şey anlatır bize aslında kutluyorum güzel şiirinizi...