Birer birer düşüyor,takvim yaprağı gibi
Ya Cennet bahçesidir,Ya da Cehennem dibi
Şefaatın muhtacız,son Peygamberim, Nebi
Kendimden geçiriyor,Sonbahar yaprakları.
Dünyaya tâmah ettim,düşünmedim sonunu
Sezemedim çok yazık,tuzak dolu oyunu
Ölçemedim ta baştan sahte dostun boyunu
Kendimden geçiriyor sonbahar yaprakları.
Maskesiz yüz görmedim,bir şeyler aldı gitti
Nihayet sona geldim,bir ömür böyle bitti
Azgın nefsimde beni ateşe doğru itti
Kendimden geçiriyor sonbahar yaprakları.
İnsanlık can çekişir, ayaklar altındadır
Mahsun kâlpleri yıkan,çekilmiş yatındadır
Binlerce nimetlerim alt ve üst katındadır
Kendimden geçiriyor sonbahar yaprakları.
Baharda diriliyor,kıyamet günü gibi
Nefse bırakma bizi gözümün nuru Nebi
Dokuz metrelik bezin neden olmuyor cebi
Kendimden geçiriyor sonbahar yaprakları.
Ferhan’ım fâni dünya öç alacağım senden
İlâç olamadım nefs,bitmeyen türlü derden
Hanlar,hamamlar,yatlar ilâç oldu mu derden
Kendimden geçiriyor sonbahar yaprakları...
Ferhan DEMİRAL
05.10.2010 İNEGÖL
Ferhan DemiralKayıt Tarihi : 6.10.2010 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana Râhmine düşen ceninin çeşitli evrelerden sonra dünyaya merhaba deyip gelmesi gibi,baharda canlanan her türlü canlılar sonbaharda yapraklarını döker tıpkı insanın vadesi dolduğunda dünyayı terk etmesi gibi..
TÜM YORUMLAR (2)