Sonbahar yağmurudur asıl suçlu...

Sonbahar yağmurudur beni sensizliğin sırça köşklerine sığındıran.
Apansız bir fırtınadır duygularımı bir anda yalnızlığın kurumuş vahalarına savuran.
Sensizlikle ben oldum ben, yalnızlıkla...
Öyleyse bak gözlerime, çiğ damlalarını görmekten mi korkuyorsun,
Yoksa yaşlanmaktanmı?
Bensizlikle sen olacaksın sen... yalnızlıkla...
Bu bir veda değil, sadece sana...
Seni senle buluşturmak için bir çaba...
Bir köşeye sinerek yaşamak... kaçmaktır...
Namertçe...
Dürüst ol...
Ve bensizliğin yıkılmış barakalarına sığın....