Sonbahar Ve Sen

Silinmeyecek izler, ve kapanmayacak
yaralar bıraktın ömrüme..
Sen gittikten sonra:
hiç bir şekilde,
devam edemedim hayatıma..
Gülüyorum..
Gülüyorum belki ama:
yüreğim hep yas'ta..
Öyle bir yar da bıraktın ki beni..
Silinmeyen hatıram,
ve uzanıp da
dokunamadığım hayalimsin sen.
Seninleyim her zaman.
Bazen dinlediğim bir şarkıda
rastlıyorum sana..
Bazen rüzğar uğultusu,
bazen gök gürültüsü,
bazen de yağmur da..

Bazen sözlerin anlamsız kaldığı
bir huzurla doluyor içim,
bazen de kaybolup gidiyorum
anıların arasında.
Sonra ölümden beter
bir sessizlik sarıyor bedenimi.
Sağa bakıyorum yoksun,
sola bakıyorum yoksun.
Duruyorum..
Sebepsiz, derin, ve acıyla dolu
bir durgunluk esir ediyor beni.
Beynim duruyor bir an da.
Ne yaptığımı,
ne yapacağımı bilemeden:
savrulup gidiyorun maziye.
Hani dertleşmek ister,
ama kimseyi bulamaz ya insan:
İşte öyleyim bende,
öyleyim bu gece

Şimdi sen yoksun ya hani:
ne akşamların huzuru var sensiz,
ne sabahın güneşi..
Zamanın önemi yok.
Ve hiç bir şeyin
bir anlamı da kalmadı eskisi gibi.
Saçlarımı taramıyor, ve kendime bakmıyorum sen yoksun diye..
Neşeli, mutlu, güzel ve çirkin.
Senin olmadığın bir hayatta,
ne anlamı var ki gülümsemenin.
Oysa sen,
en çok da gülüşü'mü severdin.
Sen yoksun diye,
gülmeyi de unuttum şimdi.
Geride bıraktım senin bana geldiğin,
benim de sana koştuğum günleri..
Gözlerimden öper'din sebepsizce.
Sarı saçlım,
ela gözlüm diye severdin hep.
Öyle güzeldi ki yaşamak.
Hayatın tadı,
hayatın tadı bir başkaydı seninle..

Artık yoksun biliyorum.
Ve hiç bir zamanda,
olmayacaksın yanımda.
Gülüşü güzelim, sarı saçlım,
ela gözlüm diyen de
olmayacak senden başka..
Kabul ettim etmesine de gidişini,
sensizlik çok yordu beni..
Gücüm kalmadı, tükendim.
Herşeyi bıraktım,
kendim den vazgeçtim sen gideli.
Zamana aldırmıyor,
saate bakmıyor,
günleri saymıyor,
mevsimleri umursamıyor,
ayları hesap etmiyor,
yılları saymıyorum.
Herşey yalan, herkez yalancı.
Aynalara bile küstüm.
Gözlerime,
gözlerime bile bakamaz oldum
sen gittikten sonra.
Ömrümün yarısı devrildi.
İlkbahar, yaz, geçip gitti derken,
sonbahar da durdu hayat.
Seninleyim, ama sensiz
bir güz mevsimini yaşıyor ömrüm.
Herşey seninle gitti.
Ben artık bittim.
Yaprakları dökülmüş,
dalları kurumuş ağaçlar misali.
İşte öyleyim şimdi, öyleyim ben.
Öyle..