Sonbahar Ve Ölüm Şiiri - Ahmet Güler

Bir sonbahar akşamı
esen rüzgârdı
gözlerinin güzelliği
Dalından düşen sessiz
bir yaprağın
sesiydi sessizliğin
Karanlık sokakların
yarattığı korkuydu
içimde büyüttüğüm yokluğun
Ve geceye yazdığım
şiirlerin hecesiz
öfkesiydi sensizligin

Yalnızlık sokağının sonunda
otururken bir başıma
Çoğaldı ölüm,
karanlık havada
Yaşadığım her sevinç
ölüm korkusuydu hayatta
İki yol vardı karşımda
uzaktaydı cennet
yakındaydı cehennem
Başladım cehenneme
doğru gitmeye
Bilirim tanrı
gelmez bekletilmeye