SonBahaR Ve Hüzün Şiiri - Uğur Yanık

Mevsimlere göre halleri vardır insanların.
Kış; Direniş!
İlkbahar; Umut!
Yaz; Neşe!
Sonbahar ise "Hüzün'dür" hep..

Nedendir bilinmez..
Sonbahar'da daha düşünceli olur insan; diğer mevsimlere nazaran.
Dalından yeni kopmuş bir yaprak rüzgarın önüne katılıp bilinmeze doğru yol alırken hemen herkes izler onu penceresinden.
Ama hiç kimse merak etmez akibetini ve nereye savrulduğunu asla.
Ve dünya!
Sonbahar'a benzer her haliyle hemde tartışmasız.
İnsanlar ise;
Ailelerinden,sevdiklerinden,eş,dost ve çevrelerinden koparak savrulup giderler bilinmeze karmaşık bir zaman diliminde.
Tıpkı dalından kopup rüzgarın önüne katılan yaprak gibi.
Ve seyredenler!
Hiç birşey yapamazlar bu sürükleniş adına oldukları yerde çivilenip kalırlar.
İşte o zaman yalnızdır herkes dünyanın tam ortasında ve kuru-kalabalıklar arasında kelimenin tam anlamıyla.
Tıpkı akibeti merak edilmeyen yaprak gibi.

En çok Sonbahar'da tanık olursunuz gözyaşı etkinliklerine.
En çok Sonbahar'da köşelere sıkışır ve anlamsızlaşır yürek.

Yitip gider zaman ömür sermayesinden.
Zihinlerde resmedilen caddeler değişir birbiri ardına.
Yepyeni tasarımlar ile rengarenk ve şekil cümbüşüne karışır binalar.
Ve yarışır insanlık;
Koca bir hiç ve etkisi kısa sürecek hazlar uğruna üstelik çılgınca.

Sonbahar'da rüzgardan ve yağmurdan korunmak için hızlı adımlarla hedef noktaya gidilir hep.
Alabildiğine geniş bir iklim rahatlığı ile çevreyi süzerek ilerlemek yoktur maalesef.

Sonbahar'da çaresizdir adeta bütün çareler.
Bütün vücutlar yorgundur,statik ve isteksizdir bütün şehirler.
Kestirme yollar gidilemez biçimde na-müsait ve tercih edilmez noktalarda yer alır bir sonraki mevsime kadar.

Hülasa;
Tıpkı dünyaya benzer Sonbahar...
Kuruyan yapraklar gibi dört bir yana savrulan insanlar ise;
Yalnızdırlar aslında ve daima..

Ne demiştik!
Mevsimlere göre halleri vardır insanların.
Kış mevsimi direnirler,
İlk baharda umutlanırlar,
Yazın mutluluktan adeta uçarlar,
Ama Sonbahar "Hüzün'dür" hep;

Bundan asla kaçamazlar! ! !

(28 Kasım 2012)