Sonbahar Uçuruyorum… Şiiri - Nurten Ak A ...

Ve ben bu gün çok öksüzüm yine
Bir umuda sarılmışım benim olmayan
Bel bağlamışım başı bitli bir dağa
İnekleri başında otlayan
Her gün kıyım yaşayana
Ele bağlı yaşıyana
Gözünün yağını içmişin
Yeşillenen mavinin
Sararan sonbaharda kızıl yapraklar

Bir yudum kahvemin telvesi gösterirken
Falında gelecek belirleyisine sarılan
Çeşmenin altında nasıl yıkanıyorsa fincan dibi
Ah yıkayabilseydik ülkeyi fincan gibi baştan başa

Ah fincanı taştan oyarlar balam
Adamakıllı azdı günah keçileri
Her yer tuzak iş yok güç yok
Eş yok dost yok
Eş dost kollar gibi görünen nice kör gözlü
Düşman beslemişiz koynumuzda
Yılanlar bile onlardan daha vefalı sokmaz
Hiç olmazsa k'uyruğunu basmadan

Seni seviyorum be yokluk yoksulluk
Her kötülük şanda şöhretten paradan puldan doğuyor
Kardeş kardeşi vuruyor
Baba oğlunu oğul babayı takmıyor baba oğulu siliyor defterinden
Koltuk sevdasına güzelim dünya güzelim yeryüzü kana boyanıyor
Zalimler elinde

Senin bana yaptığın ne ki;
Anam değilsin babam bacım hiç değilsin
Bir lokma ekmek her kapıdan bulunur varya dünya hiç kimseye kalmaz
Birader otlar bile yeşerip yeşerip soluyor her sonbaharda

Sen bana bakma
Elimde neskafem
Balkonda çulsuzluğun keyfini sürüyorum
Cigaramı üflüyorum mavi bir umuda yelken açtım
Yine günümdeyim kısır bir döngünün
Sülâlesini satıyorum ver yansın
Bulutları yakıyorum yağmur söndürüyor
Bende kahrımdan çıkıp bulutların üstünde yatıyorum
Dokunmayın burası çok güzel
Az sonra yuvarlanıp geleceğim tepelerden

İşte kapına kulum yine dünya işlerim
Düşünden d'üşüyorum yalnızlığın el pençe
Ayak sürtmesinden dil sürtmesinde kapı aralığının
Penceresinden bakıyorum

Görünmüyor dağların ardı

Sen hep böyle kal aşkına yattığım
Sebeb tohumları neden niçin
Kimbilir nerde kaldı çocukluğum
Bir resim çerçevesinde siyah beyaz
Unuttuğum
Gözlerimi kapıyorum mevsimlerden sen
Sessizlik karanlık yalnızlık ve uçurum
Dikenler arasında bir gül sarı bir çiçek
Solgun kırgın ve her güz sonbahar uçuruyorum
Gözlerinden hüznün …

23/09/2016