Sonbahar Türküleri -I- Şiiri - İbrahim Teke

Sana durgunum göremezler gözlerinim
Ben böyle sürgünüm yok fazla acı
Yıldızlar yürüdü güneş gölgeli
Yağdı gökyüzü çok eksilmedim
Okuyamadım gözlerim kördü
Çok soğudum dudaklarım dondu
Sana yorgunum hiç dinlenmedim

İstanbul geçiyordu yordular beni
Kustu deniz yüzüm çizildi
Yamuktu kaldırımlar yine de yürüdüm
Bir camdaydım gün ışıldadı
Susturdular çok konuşacaktım
Tiksindiler benden yollarda süründüm
Sana içmişim dinletemedim

Yapraklar üşüdü hiç yıkanmadım
Çok fazla düştüm çok uykulu
Sulu bir yazdı gözlerim daldı
Ben beş asırdır hiç yaşamadım
Mor ötesi cisimler aldım
Bilincim sızlanan bir kuş
Yorgun günlerden kurulmuş
Gizem dışı var oluş
Sana dargınım söyleyemedim

Duvarlar coşmuştu kuzguna şenlik
Sahil kıvrılıp yattı koynumda
Ne güldük ne eğlendik
Hayatın her oyununda
Soluk gülsün artık avucumda
Bir ikindi çöktün alaca
Bir hayat gezdin hoyratça
Sana ayrıyım hiç gitmedim