Sonbahar sonu Şiiri - Ali Çınkılıç

Ellerini tutmasam da,
Seni sevgimle tutuyorum,
Kalbimde,
Ruhumda,
Gözlerimin alışkanlığı da,
En içten yerlerinden tutuyorum.

Şimdi gözümde tütüyorsun,
Ve gidiyorsun az zaman kaldı,
İnsan Bir kez sever derler,
O hakkımı ben sende kullandım,
Şimdi gözlerin devrilmiş masaya,
Ben umutlarımla bu şiiri yazıyorum
Kalbimde,
Ruhumda,
En ince hislerimle.

Son kez sahnede sevgim,
Senin sevgin yok orda, beni sevmedin,
Haykırıyor yüksek seslerle seni,
Kalbimde,
Ruhumda,
İçimdekini,
Bir gün gelecek ve ben gideceğim,
Unutur muyum bilmiyorum,
Her şeyi unutsam bir tek kalır aklımda gözlerin.

Kıyametin ortasına düşmüş,
Bir kez daha seni uzun soluklu seviyorum,
Gelirsin diye bekliyorum, bundan katlanıyorum,
Senin olmadığın günlerde- ki sen çoğu günler olmazsın- ,
İşte o günler, şu karanlık kış üzerime devriliyor,
Sonra seni arıyor gözlerim,
Ruhum,
Kalbim,
En çok okunan şiirim,.
Başkaldırıyor bir önce ki şiirim,
Neden susarım, neden konuşamam kalırım.

En güzel yeri ne biliyor musun?
Seni Şu kağıtlara dökmek
Bütün şiirleri sana itaf etmek,
İmgelerimde hissetmek seni,
Ve onun elleri, yüzü, bembeyaz teni,
Kalbimde,
Ruhumda,
Ve daha ne varsa hepsi orda,
İnsan görmeden sevemez bunu sende bilirsin,
Neden bana göründün, oldun sevdiğim,
Seni son satırımda boşlukla seviyorum,
Son imgem siyah sen, sana armağan ediyorum.
Bulursan kendini sakla,
Sen ve ben yaşlanacağız.
Ve bir gün öleceğiz...zamanla