Sonbahar Sonrası Yapraklar

Ne olur beni sevginin en katranında
Sonbahar sonrası yaprak gibi unutun
Çığ yuvarlasın üzerimden çocuklar
Sımsıcak bahar güneşi ile kurutun

Ne olur beni yalnızlığın son odasında
Gökte dağılan kar topu gibi unutun
Yürüsün üzerimden zemheri takvimler
Aklınızda bir uğursuz gün gibi tutun

Ne olur beni sevdanın en eskisinde
Güzgünü, ikindi üstü gibi unutun
Otursun güneş tırpan köşkü üstünde
Kesilip atılan tırnaklar gibi unutun

Yıkansın ellerimiz koyu gölgenin altında
Bakır ibrikten dökülen sulara tutun
Özlemin getirdiği akşamların hatırına
Güllere dökülen sular gibi unutun

Ne olur beni al yayla pampallarıyla
Ardıç kovuğunda arı gibi uyutun
Güneş doğsun batsın hergün yamaçlarında
Çiçeklere bade bir kır gibi unutun

Ne olur beni çamlığın kese yollarından
Geçen ol vefasız nazlı yâr gibi unutun
Dökülmesin aşk üveykin kanatlarından
Çığlığımı denizde duyar gibi unutun

(30 Ocak '98, KÇ)