Sonbaharın derinliklerine saklanmış bir sızı.
Yenileyen kendini her yaprak dökülüşünde.
Fakat uçuşacak yapraklar bir gün, bahar gelecek.
Eriyecek karlar, toprak görünecek.
Ve ben yine çıplak kalacağım sızılarımla.
Tüm çiçeklerimi dökmüş olacağım..
Ne yana dönsem sızlayan yürekler.
Kendinden yorgun hikayeler.
Kimsenin kimseye el uzatamayışı.
Kaderdir deyip geçemiyorum üzerinden,
Çünkü yaralarımızı kendimiz açıyoruz yüreklerimizde.
Kayıt Tarihi : 19.11.2016 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!